Hendrik Kern

Johan Hendrik Caspar Kern (Poerworedjo, 6 april 1833 — Utrecht, 4 juli 1917) was een Nederlands taalkundige en oriëntalist. In de vakliteratuur wordt hij meestal aangeduid als H. Kern of Hendrik Kern.

Hendrik Kern werd als zoon van Nederlandse ouders geboren in de Midden-Javaanse stad Poerworedjo, in het toenmalige Nederlands-Indië, maar toen hij zes jaar oud was, keerde het gezin naar Nederland terug. Op het gymnasium volgde Hendrik naast de voorgeschreven vakken ook lessen Engels (destijds niet verplicht) en Italiaans.

In 1850 ging hij letteren studeren aan de Rijksuniversiteit Utrecht, maar in 1851 vertrok hij naar de Leidse Universiteit, waar de mogelijkheid zich voordeed om colleges Sanskriet te volgen bij Prof. A. Rutgers. Na zijn promotie in 1855 vertrok hij naar Berlijn, waar hij zijn studie Sanskriet voortzette bij Albrecht Weber, en ook Germaanse en Slavische talen studeerde.

Bij zijn terugkeer naar Nederland, in 1858, aanvaardde Dr Kern een aanstelling als docent Grieks aan het Maastrichts Atheneum. In 1863 werd hij hoogleraar in Benares, en doceerde Sanskriet aan het Brahmana College en aan het Queen’s College. In 1865 werd hem de leerstoel Sanskriet in Leiden aangeboden, en daar bleef hij tot zijn emeritaat in 1903. Hij verhuisde toen naar Utrecht.

Na zijn pensionering zette Prof. Kern zijn werkzaamheden voort, totdat in 1916 zijn vrouw stierf. Die slag kwam hij niet te boven, en nog geen jaar later overleed ook hijzelf. Een van zijn zonen, Johan Hendrik Kern, is later ook hoogleraar Sanskriet geworden in Leiden.

Lees meer…   (bron: Wikipedia)

Zie ook de pagina van Prof. Kern op de website Dutch Studies.